Aby być „grzeczną dziewczynką”, otrzymać miłość i uwagę od naszych rodziców, jesteśmy uczone, aby nigdy nie odmawiać i zachowywać się w taki sposób, żeby dorośli byli zadowoleni. Dlatego, kiedy jesteś dorosła, możesz czuć się winna, kiedy nie spełniasz próśb lub oczekiwań innych. Wydaje się, że jesteśmy egoistyczne, kiedy komuś odmówimy i czujemy, że zrobiłyśmy coś niedobrego.
Jeśli nie wyznaczysz standardu dla tego, co akceptujesz w życiu, łatwo będzie Ci się wślizgnąć w zachowania i postawy lub jakość życia, która jest znacznie PONIŻEJ tego, na co zasługujesz
Wyznaczanie granic jest bardzo zdrową formą szanowania samej siebie. Poprzez uprzejme powiedzenie, że na coś się nie zgadzasz albo nie masz ochoty czegoś zrobić, możesz nauczyć innych, w jaki sposób mają Cię traktować. Nic nie może być ważniejsze dla Ciebie od zachowania własnej godności i ustalonych granic.
Odpowiedz sobie na pytanie: „Co jest dla mnie ważniejsze: żeby inni ludzie mnie lubili, czy żebym ja sama siebie lubiła?”.
Aby mieć zdrową relację ze sobą na poziomie mentalnym, fizycznym, emocjonalnym i duchowym, musisz pogodzić się z tym, że uszczęśliwianie innych nie jest Twoim zadaniem. Zdrowi ludzie będą szanowali Twoje granice, jeśli ustawisz je jasno i z szacunkiem.
Bądź jednak przygotowana i na to, że powiedzenie „nie” niektórym osobom może w nich wzbudzić rozczarowanie, a nawet złość. Granice pokazują, gdzie Twoje terytorium się kończy, a gdzie ktoś może wejść. Czy pozwolisz, by to lęk przed opinią innych lub ich rozczarowaniem wyznaczał, gdzie jest Twoje terytorium?
Bardzo ważne jest, abyś zawsze pamiętała, kim jesteś.
Na początku, kiedy jeszcze nie jesteś przyzwyczajona wyznaczać granice, możesz czuć się niekomfortowo, zawstydzona, być może nawet przestraszona. Czuj to i mimo wszystko wyznaczaj granice! Masz prawo dbać o siebie. Nie Ty jesteś odpowiedzialna za uczucia i reakcje innych. Twoją jedyną odpowiedzialnością jest dbanie o Twój komfort i wyznaczenie granic – choć z szacunkiem, nieagresywnie.
Tworzenie zdrowych granic pomaga również w kreowaniu zdrowych relacji. Jeśli Ty znasz swoje granice i nie czujesz się komfortowo z czyimś zachowaniem, powiedz to jasno od początku. Pamiętaj, że to Ty uczysz innych, jak mają Cię traktować. Jeśli nie zareagujesz, oni mogą nawet nie zdawać sobie sprawy z tego, że ich zachowanie Ci przeszkadza albo Cię rani.
Wmiarę, jak będziesz nabierać pewności siebie i tego, kim jesteś oraz czego tak naprawdę oczekujesz od życia, wyznaczanie granic stanie się coraz łatwiejsze. Bądź cierpliwa i wspierająca dla siebie. Naucz się sobie ufać.
Wyznaczanie granic pozwoli Ci chronić swoje wartości i dbać o swoje dobre imię. Jeśli o nie nie zadbasz, możesz czuć się zestresowana, ponieważ będziesz w ciągłym trybie chronienia samej siebie. Jeśli zaczniesz słuchać i ufać sobie, będziesz wiedziała, że wszystko, co robisz, jest dla Twojego własnego dobra, nie dla dobra innych.
Pamiętaj, że nikt nigdy nie zgadnie, gdzie są Twoje granice, dopóki mu tego w jasny sposób nie zakomunikujesz.
Powiedz w uprzejmy sposób, co Ci się nie podoba i co jest dla Ciebie ważne. Pamiętaj, żeby być również konsekwentną: jeśli raz postawisz granice, nie ulegaj. Zacznij pytać siebie, co Ci się nie podoba, gdzie idziesz na kompromisy i czego nie chcesz już dłużej robić. Następnie zacznij komunikować to w sposób jasny, ale nie agresywny.
ĆWICZENIE
Przygotuj coś do pisania i zaczynamy. Daj sobie chwilę czasu i odpowiedz pisemnie poniższe pytania:
- W której części życia powinnaś postawić bardziej efektywne granice?
- Co powstrzymuje Cię przeważnie przed powiedzeniem „nie”?
- Co dokładnie musiałabyś zrobić albo powiedzieć, żeby jasno zakomunikować swoje granice?
- Co tracisz, nie wyznaczając swoich granic?
- Co obawiasz się stracić, jeśli postawisz granice i jasno zakomunikujesz je swemu otoczeniu?
- Co mogłoby Ci pomóc znaleźć odwagę i energię, aby w asertywny sposób wyznaczyć granice?
